Do M...

#15/n Do M...

Widziałam dziewczynę rzuconą jak lalka,

z wielkimi skrzydłami bielszymi niż biel.

Słyszałam odgłos uparcie cichy,

poruszający strunę wszystkich serc.

Byłam w ciemności gorszej niż ból,

noszącej miano samotności,

i widziałam ją, świetlista jak pieśń,

uczącej prawdziwej wolności.

W jej sukni widziałam nici nadziei,

w skrytej zapowiedzi na cud.

I patrząc w te oczy, w błękitnym wyrazie,

wiedziałam co to za ból.

Tak bardzo do niej wykrzyczeć chciałam:

Nadzieja podstawą świata!

Więc uwierz, rzuć się przed siebie i leć,

nie żałuj zeszłego lata.

Bo to co było, już się nie stanie,

na zawsze odeszło w wspomnienia.

A teraz, na zawsze twoje jest,

więc śmiej się i nigdy nie przestań.

Bo jak to kiedyś ktoś mądry powiedział,

a drugi mądry przekazał,

że nie wiadomo, o której i gdzie,

do zakochanego serca,

zdobędziesz uśmiechem niepozorny klucz

i to będzie chwila szczęścia.

autor: Ewelina Sądej 

 

Dziękuję wspaniałej osóbce za piękny wiersz <3 

Oczywiście zapraszam na jej bloga: www.akiriada.blogspot.com